In deze columns schrijf ik over mijn ontwikkeling en leven. Ook schrijf ik over thema’s in mijn werk. Ter inspiratie van cliënten of van mensen die moed aan het verzamelen zijn om dat te worden.
De eerste aanwijzing was het filmpje dat me raakte. Over hoe emoties via de arm, de hand en de pen uit het lichaam stromen. De tweede aansporing kwam via een cliënt die veel had meegemaakt. Door alles op te schrijven werd ze eindelijk bevrijd van heftige emotionele pijn. En hoe onverwacht was daar de mooie vulpen, cadeau gekregen van mijn lief. Het verlangen om te schrijven was als een zaadje geplant. Om me zo uit te drukken, en er naast mijn werk in mijn praktijk anderen wellicht mee te voeden.
Het was in het najaar van 2007. Bij hoge uitzondering had ik een vrije dag. Als leidinggevende van een team professionals werkte ik keihard en rende van hot naar her. Ik dacht dat ik het naar mijn zin had in mijn baan. Alle bordjes in de lucht houden, oog en oor voor alles en iedereen, gestaag stijgen op de carrièreladder, het eind daarvan nog niet in zicht.